Shadow stelt zich verder voor!

1 juli 2005: Hallo kattenmensen, ik ben Shadow. Ik ben een gesteriliseerde schildpadpoes van ongeveer 3 jaar oud. Ik ben als allereerste kat in huis gekomen bij ArPa en de S die daarop volgt is dan ook van mij. Daar ben ik best een beetje trots op hoor! In mei 2003 ben ik in het asiel terechtgekomen, samen met mijn kittens. Mijn kleintjes vonden al snel een nieuw mandje maar ik bleef achter om een flinke socialisatie training te krijgen> ik was bibberbang en mensen vond ik maar helemaal niets, een PK-tje; zo noemden ze mij. Na maanden praten en toenadering zoeken wilde ik me wel redelijk laten aaien. Na ruim een jaar asiel kwam in juli 2004 voor het eerst mijn huidige personeel naar mij kijken. Ze hadden mijn verhaal gelezen op de site van www.dierenasiels.com en mijn foto gezien en ze waren verliefd! Irene, de vrijwilligster die zo veel met mij bezig was om mij weer tot 'huiskat' te maken i.p.v. zwervertje, bombardeerde ze met vragen en ze kwamen ook nog

even de speciale PK kamer in om mij te bekijken. Ik me snel verstoppen natuurlijk! Uiteindelijk heeft Patricia mij even mogen aaien, maar lang liet ik het niet toe hoor, bibber! Irene vond eigenlijk dat ik niet meteen met ze meemocht> ze moesten er eerst nog even over nadenken. Ik was immers niet zo maar een kat. Er ging nog een hoop "werk" in mij zitten! Dus daar gingen ze weer.....wat ik niet wist was dat ze zo vastbesloten en verliefd waren dat ze toen ze weggingen tegen elkaar zeiden Shadow gaat met ons mee, moeilijk of niet!

In het begin was ik heel erg angstig in mijn nieuwe huis. Ik had ontdekt dat de eetkamerstoelen (onder de tafel) een zeer goede verstop-en uitkijkplek waren, dus daar kwam ik nauwelijks onderuit. En het vrouwtje kwam regelmatig bij mij zitten, voor me op de grond, en maar praten en een vinger naar me uitsteken. Oh wat vond ik dat eng! Toen ik na een tijdje wat rond begon te lopen en ze 'gaf'me weer haar vinger besloot ik het erop te wagen en er aan te snuffelen. Dit maakte veel indruk: zowel het vrouwtje als ik schrokken ervan! De eerste nieuwe huisgenoot die kwam, Bunny, vond ik maar eng. maar sinds Luna's komst ben ik veel losser geworden en op een gegeven moment ben ik het personeel maar kopjes gaan geven als ze in de keuken bezig waren met onze maaltijd en zelfs aaien liet ik uiteindelijk toch maar toe.

3 december 2005: Ik volg mijn personeel tegenwoordig op de voet naar boven! 's avonds ga ik er regelmatig even kijken en bijna elke ochtend ga ik ze daar even begroeten! Soms eet ik zelfs daar in de kamer....ben er namelijk achter dat ook daar brokjes en water staan. Meerdere bakjes zelfs...jammie! Vroeger durfde ik nooit in de buurt van de bank te komen, nu lig ik er af en toe zelfs op! Ik heb zelfs een keer bij Arnoud op de bank gestaan voor een aai......Nu hou ik het liever even bij VOOR de bank bedelen om een aai en veel VEEL kopjes geven!!! Slapen doe ik nog steeds als de beste, uren achter elkaar! En dan slaap ik ook echt als een blok en interesseert het me geen worst wat er in mijn omgeving gebeurt!

22 april 2006: Tegenwoordig kom ik te pas en te onpas op schoot en word graag gekroeld! Een enkel keertje schrik ik nog wel een beetje maar over het algemeen……spinnen en genieten!! Wel vindt mijn personeel het goed te merken dat ik niet ben "opgevoed": van enthousiasme gebruik ik nog weleens mijn nagels en/of gebruik de spijkerbroek als krabplankje… Slapen is nog steeds mijn grote hobby, en dat het liefst in het zonnetje!! Mijn personeel is supertrots op me vertellen ze steeds, zo'n angsthaasje als ik was……… Nu is dat wel anders!!!!